Iets meer dan een maand geleden, op 16 november om precies te zijn, ontmoetten we Kithan. Een jongen zoals de meesten, een levensgenieter met een dikke glimlach en een leven met hier en daar een krasje, maar bovenal een goeie jongen. Maar ook iemand die wat hulp behoeft, want Kithan was dakloos. Na een aantal succesvolle jaren in Nederland raakte hij z’n baan, z’n vriendin en z’n huis kwijt. Tijdelijk maakte die dikke glimlach plaats voor een hoop verdriet.

Nu zijn we 6 weken verder. Hoeveel kan je in die tijd regelen om iemands leven weer op de rails te krijgen? Heel veel en heel weinig. De afgelopen paar honderd jaar (give or take a couple centuries) hebben we in NL een fantastisch systeem opgebouwd. Aan (bijna) alles is gedacht en overal is een loketje voor. Het wordt echter lastig wanneer je tussen de mazen van dat bureaucratische systeem doorvalt.

Dat klinkt wellicht super wollig, dus misschien even een voorbeeld. Voor een hele hoop dingen heb je in Nederland een DigiD nodig. Om er maar eens een paar te noemen: zorgverzekering, inburgering, CoronaCheck app, en alle toeslagen. Allemaal dingen die Kithan niet had en waar we hem graag mee wilden helpen. Maar dan moet je wel eerst zo’n DigiD regelen, en daar heb je weer een postadres voor nodig, en dat hadden we (eerst) niet voor Kithan.

Het begrip ‘toerist in eigen land’ is goed van toepassing op de situatie waar wij ons met Kithan in hebben begeven. Zoals gezegd is voor alles een loketje, maar dat loketje vinden en vervolgens de juiste persoon te spreken krijgen is ècht heel moeilijk, zelfs voor acht mensen die de Nederlandse taal vloeiend beheersen. Zelfs wij kregen als groep een gevoel van machteloosheid en ‘houd het gevoel van van het kastje naar de muur ooit op’!? Je kunt je voorstellen hoe Kithan zich moet hebben gevoeld, verloren in een bureaucratisch moeras.

Maar er is licht aan het eind van de tunnel. Terwijl ik dit schrijf heeft Kithan z’n eerste werkdag er op zitten. Met geweldige inzet van Randstad en een paar sterke sollicitatierondes kwam vrijdag het fantastische nieuws: onze homie heeft een baan. Je kunt je voorstellen, beter nieuws om de kerstdagen mee af te trappen bestaat niet.

Baan gevonden – check! Op naar de volgende stap: een huis. Nu Kithan namelijk z’n eigen centjes verdient is het ook tijd dat we eigen plekje voor hem vinden. Daarnaast hebben we nog een lange lijst met andere dingetjes die geregeld moeten gaan worden. Maar stapje voor stapje komen we toch steeds dichter bij Kithan z’n droom: “to live a normal life”!